Παρασκευή, 23 Φεβρουαρίου

Διεθνής διάκριση του ποιητικού έργου του Λογοτέχνη Κωνσταντίνου Γεωργάτου, με τίτλο: «Λόγια που δεν ήξερα»

Διεθνής διάκριση του ποιητικού έργου του Λογοτέχνη Κωνσταντίνου Γεωργάτου, με τίτλο: «Λόγια που δεν ήξερα».

Το έργο αυτό συμμετείχε στο διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργανώθηκε στην Ιταλία από το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΛΑΤΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟ

«Πάμπλο Νερούδα», ViaCasaldelMarmo n. 212 – 00135 Ρώμη

I.C.PabloNerudaRoma

Premio Poesia “Giovanni De Cinti” 2021/2022

Διεθνής διάκριση του ποιητικού έργου του Λογοτέχνη Κωνσταντίνου Γεωργάτου, με τίτλο: «Λόγια που δεν ήξερα» 

Υπουργείο Παιδείας Ιταλικής Δημοκρατίας.

Το ποιήμα αυτό συμμετείχε στην ποιητική-καλλιτεχνική και λογοτεχνική συλλογή που πραγματοποίησε η Χειρουργική Μονάδα Ογκολογίας του PoliclinicoSanMarco και του PoliclinicoSanPietro στην επαρχία του Μπέργκαμο.

Τα έσοδα από την πώληση του βιβλίου διατέθηκαν  εξ ολοκλήρου και απευθείας στο S.O.S Solidarity in OncologySanMarco – SanPietroOnlus που ασχολείται με την έρευνα στον τομέα του καρκίνου.

«ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ»

Τα λόγια που δεν ήξερα σήμαντρα στον αγώνα

Πάθη ανέμισαν θεριά λάθη που ζουν ακόμα

Παιδιά που ίδρωσαν βουνά στου ήλιου τ’ανηφόρι

Γέλια στα ξέπλεκα μαλλιά γιορτή στο ξεροβόρι

Με την αυγή στα στήθη τους με τη στοργή στα χείλη

Φως ιλαρό ακοίμητο το λάδι στο καντήλι

Δεν θα ξεχάσω τα φτερά που σκόρπισαν το χώμα

Στα πρωινά τα κύματα τραγούδια λέω ακόμα

Τώρα κοιμάμαι αγκαλιά με του Θεού τα δώρα

Κι όταν ξυπνώ υμνολογώ κι ας είναι ανηφόρα

Στη θέρμη της αγκάλης σου στη μνήμη απ’ τα φιλιά σου

Στο πρώτο φεγγοβόλημα δε θα χαθεί η λαλιά σου

Κι ο πόνος που μας ένωσε κι η άγνοια που μας κλείνει

Ανάταση και όραμα και γεύση από γαλήνη

Τα χέρια μας ενώσαμε κι ήταν αγνή η χαρά μας

Ήλιους γεννούν τα μάτια μας αιώνες τα όνειρά μας.

“ PAROLE CHE NON CONOSCEVO”

Parole che non conoscevo…

Una bandiera di protesta

Passionimiste e erroriselvaggiche ancora vivono

Ragazziche si sono affannati per giungereil culmine delcielo

Risate, capellisciolti, feste fluttuandonel vento

Conl’alba sul loro petto e l’affettosullelabbra

Luce indicibilel’olionella candela

Non dimenticherò le piume che spargevanoil terreno

Alle onde matutinecanzoni recito ancora

Ora dormococcolando i donidi Dio

E quando mi svegliosebbene sono in salita, canto inni

Nelcaloredeltuoabbraccio in ricordo dei tuoibaci

Al primo chiarodiluna la tua voce non andrà persa

E ildolorecheciunisce e l’ignoranzachecicirconda

Elevazionespirituale, visione e gusto di serenità

Abbiamounito le mani con una gioiainfantile

I nostriocchifannonascere i soli e secoli i nostrisogni

Konstantinos Georgatos
Poeta ,Scrittore ,MembrodellaSocietàΝazionaledegliscrittorigreci e dell’Accademiadipoesia
 

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Please follow and like us: